Ja, ik ben, zoals het er nu naar uitziet, de allerlaatste winnaar van het Groot Dictee der Nederlandse Taal, samen met de Vlaamse radiomaker Kristien Bonneure. Aangezien ik zowel zakelijk als privé nog altijd veel vragen krijg over hoe ik dat Dictee en de tijd eraan voorafgaand heb beleefd, vind je hieronder ‘mijn verhaal’…
Het balletje is gaan rollen toen ik een aantal weken voor het Dictee van 2015 vernam dat er in het naburige Neerpelt (ik woon zelf in Lommel, aan de grens met Nederland) een dictee werd georganiseerd dat gebaseerd was op het Groot Dictee van de televisie. De opzet was dat de deelnemers, waaronder ik, tijdens de uitzending van het Groot Dictee met het dictee mee schreven. We kregen precies dezelfde tekst, en er werden exact dezelfde regels gehanteerd.
De winnaar op televisie had 11 fouten, terwijl ik op 3 bleef steken. Dat bracht een van de organisatoren ertoe om mij op het hart te drukken me het jaar daarna zeker op te geven voor het ‘echte’ Dictee. Vanaf dat moment was ik vastbesloten om te gaan deelnemen.
Selectie
Met ingang van half oktober 2016 was ik een frequente bezoeker van de websites van het Dictee, de Volkskrant en De Morgen, om uit te vissen hoe ik me kon opgeven. Uiteindelijk vond ik op de site van de Volkskrant een online spellingstest, waarbij het me opviel dat ook de snelheid werd gemeten. Na het invullen van mijn gegevens en het afleggen van de test, bleek dat ik ergens op nummer 450 of zo stond. Kansloos dus, zo schatte ik in.
Ik was echter zo vastberaden om deel te nemen, dat ik de stoute schoenen aantrok en ging onderzoeken of ik via de site van De Morgen ook een test kon afleggen. En jawel hoor! Het was precies dezelfde test, met dezelfde vragen. Aangezien ik de test bij de Volkskrant al foutloos had gemaakt, was het nu iets makkelijker om de test sneller te maken. Toch stond ik na afloop niet in de top 20, en ik wist dat er per land maar een stuk of 15 onbekende deelnemers werden uitgenodigd. Ik rekende dus nergens meer op, tot ik een mail kreeg met de mededeling dat ik werd uitgenodigd om deel te nemen aan het Groot Dictee!
Nu ben ik niet helemaal onbekend met Vlaanderen, ik woon er tenslotte al meer dan 12 jaar, dus was het niet echt vreemd dat ik als lid van de Vlaamse afvaardiging ging deelnemen.
Op weg naar het Groot Dictee
Op 10 december 2016 stapte ik in Antwerpen in een luxe touringcar, en ging samen met alle andere Vlaamse deelnemers, prominent en niet-prominent, op weg naar de Nederlandse Hofstad Den Haag. Een aantal mensen leek behoorlijk gespannen, maar dankzij de luchtigheid die bekende Vlamingen als Wouter Torfs, Marnix Peeters, Dominique Van Malder en Toni Coppers aan de dag legden, kwamen we enkele uren later in een opperbeste stemming aan bij het Binnenhof in Den Haag.
Opnames
Er was genoeg tijd om je op te frissen, een drankje te nemen en te socialisen. Toen was het moment aangebroken waarop we naar boven werden geleid, naar de Eerste Kamer. Ik was wel enigszins onder de indruk toen ik daar binnenkwam en op een van de stoelen mocht gaan zitten waarop normaal gesproken een Nederlandse senator plaatsneemt.
Vanaf het moment dat de opnameleider, en later de presentatoren Philip Freriks en Freek Braeckman, het woord nam, was ik volkomen ontspannen tot aan het eind van het eerste dictee. En zelfs nadien in de finale en tijdens de shoot-outs had ik niet of nauwelijks last van nervositeit. Niet dat ik normaliter een zenuwpees ben, maar een dergelijke ambiance doet meestal wel wat met me.
Het lijkt me overbodig om hier te gaan vertellen hoe het allemaal verlopen is, want dat heb je een week later tijdens de uitzending op tv kunnen zien en als je wilt, kun je het onder meer hier terugkijken: http://grootdictee.ntr.nl/uitzending/?jaar=2016.
Ik heb er in elk geval heel erg van genoten en het staat uitstekend op mijn cv… Ook heb ik er leuke contacten met andere deelnemers, Nederlands en Vlaams, aan overgehouden, wat voor mij zeker zo veel waard is als de luxe pennenset die we als winnend koppel in ontvangst mochten nemen!